چارچوبی برای طراحی فضای باز در مراکز آموزشی کودکان بر اساس (seven cs) با تأکید بر ارتقای یادگیری

هدف اصلی پژوهش حاضر، ارائه ی راه­کاری برای طراحی فضای باز در محیط های آموزشی کودکان با تأکید بر ارتقای یادگیری بوده است. راه­کاری که برخلاف سایر تحقیقات تنها به یک عامل نپرداخته و متشکل از مجموعه ای از مهم ترین عوامل کاربردی برای طراحان در این زمینه می­باشد. ابتدا با شناخت مؤلفه های مؤثر بر فضای باز مختص کودکان و ارتباط آن با یادگیری بستری برای مطالعه فراهم شد. بر همین اساس با معرفی نظریه (seven cs) که شامل *(c1: character, c2: context, c3: connectivity, c4: change, c5: chance, c6: clarity, c7: challenge) می شود، به عنوان راه­کاری مناسب و تحلیل نقش آن در رشد فکری کودکان از منظر محیطی پرداخته شده است. نظریه ای که حاصل تلاشی چندین ساله به روش میدانی و تجربی بوده است و بیان می دارد که با استفاده از این شیوه می توان محیطی مطلوب و متناسب با اهداف آموزشی، یعنی افزایش سطح کیفی یادگیری و بازدهی مؤثر برای کودکان فراهم کرد. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش از نوع تحلیل محتوای جهت دار است که در پی توسعه و بسط یک نظریه برای بهره وری بیشتر از آن گام برمی دارد. ابتدا منابع و اسناد کتابخانه ای مرتبط مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و پس ازآن عوامل مؤثر محیطی بر کودکان استخراج شد. سپس این عوامل با نظریه مذکور سنجیده شد و مشخص گردید که این دو در راستای یکدیگر حرکت می کنند. درنهایت چارچوب و اصولی برای طراحی فضاهای باز آموزشی ارائه شده است که با توجه به نیازهای متفاوت کودکان، می تواند راهنمای مناسبی برای طراحان باشد. چارچوبی که افزایش رضایت کودکان و بهره وری بیشتر از مفاهیم آموزشی و یادگیری هدفمند را به همراه دارد.